ข้อพระคัมภีร์หลัก ฮีบูร 11:13-16
เราได้เห็นความเชื่อของอับราฮัม แบบที่ตอบสนองทันที ยึดมั่นในพระสัญญาของพระเจ้า แม้เขาจากไป ทั้งที่เขายังไม่ได้เห็นพระสัญญาเป็นจริงในระหว่างที่เขามีชีวิตอยู่ในโลกนี้ แต่เขาเชื่อและเต็มใจที่จะเดินตามพระเจ้าอย่างมั่นใจ
แต่เมื่อพิจารณาถึงเราเอง ในปัจจุบัน เราสามารถเดินสวนกระแสกับสังคมที่เป็นอยู่ในปัจจุบันได้หรือไม่ แม้บางคนอยู่ในคริสตจักร มาคริสตจักรอย่างสม่ำเสมอ แต่เรายังดำเนินชีวิตที่ไม่แตกต่างจากคนในสังคมที่ยังไม่เชื่อพระเจ้า ยิ่งไปกว่านั้นเรายังวางความเชื่อ และตั้งความหวังไว้ที่ความตอบสนองของพระเจ้าตามใจของเรา ถ้าพระเจ้าไม่ตอบเราก็ไม่เดินกับพระเจ้าแล้ว เป็นต้น ขอให้เราวางความเชื่อของเราที่พระสัญญาของพระเจ้าซึ่งไม่คลอนแคลน ไม่ใช่ความต้องการของเรา ตัวอย่างที่ชัดเจน ใน โยบ 2:9 ภรรยาของโยบยุให้โยบแช่งด่าพระเจ้า เมื่อทุกสิ่งไม่ได้เป็นตามที่ปรารถนา วันหนึ่งถ้าเราเจอแบบนี้เราอาจจะพูดแบบภรรยาโยบก็ได้ ใน ฮีบูร 11:13-16 นี้เราได้เห็นความเชื่อของคนที่แม้เขาต้องจากไปก่อนที่เขาจะได้เห็นในสิ่งที่เค้าจะได้รับ แต่เขาก็เชื่อและติดตามพระเจ้า อย่างเอาจริงเอาจัง ไม่ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ เขาวางใจในถ้อยคำที่พระเจ้าตรัสกับเขานั้น เป็นความเชื่อที่มั่นคงและไม่สั่นคลอน
1.ความเชื่อที่มีความมั่นคง (ข้อ13) เพราะเขามีความคิดว่า เขาเป้นคนแปลกถิ่นสำหรับโลกนี้คือเป็นที่อาศัยชั่วคราวเท่านั้น คริสเตียนไม่ใช่เป็นคนประเภทที่สร้างตัวทั้งหมดเหมือนกับว่าจะอยู่ในโลกนานตลอดนิรันดร์กาล ไม่ใช่ระบบโลก เช่น เวลาเราไปเที่ยว เช่น พัทยา เราก็ไม่ได้ขนเอาทุกอย่างไปด้วย แต่มีของจำเป็นที่ต้องใช้ชั่วคราวเท่านั้น เพราะเดี๋ยวเราต้องกลับบ้าน สิ่งที่อยู่ในโลกไม่มีอะไรแน่นอน เช่น เรื่องราคาทืองคำ ปัจจุบันเราพบว่าราคาทองคำผันผวนมากไม่แน่นอน ขณะเดียวกันอนาคตมีการคาดการณ์ว่าจะมีการล่มสลายของระบบการเงินของโลกนี้ ดังนั้นเราจึงไม่ควรว่าใจในระบบของโลก ระบบการเงินในโลกนี้ ในพระคัมภีร์วิวรณ์ได้พูดถึงการล่มสลายขิงนครบาบิโลนซึ่งเป็นสัญลักษณ์หมายถึงโลกนี้ สดด 119:19,1ปต2:11 บอกว่าเราเป็นเหมือนคนต่างด้าว คนแปลกถิ่น คำถามว่า เราระลึกว่า “เราเป็นคนต่างถิ่นในโลกนี้”หรือไม่ เราพร้อมที่จะหยิบยื่นหรือแจกจ่ายออกไปหรือไม่ ถ้า พระเจ้าทรงเรียกร้องให้เราแจกจ่าย โดยไม่ยึดติดกับสมบัติที่อยู่ในโลกนี้หรือไม่
2.ความเชื่อที่ตั้งมั่นคงอยู่ที่เบื้องบน(ข้อ14-16)
พระคัมภีร์พูดถึง”สวรรค์” ชัดเจน(วว.21:3-5) และ ชาวสวรรค์ดำเนินชีวิตอย่างไร?(ยก3:13-18) ให้เราดำเนินความเชื่อที่ปักแน่นไว้ที่พระวจนะคำของพระเจ้า ให้เรารู้ว่าเรามีที่ในสวรรค์ที่พระเจ้าได้จัดเตรียมไว้เพื่อเรา เป็นที่ของพลเมืองสวรรค์ เราจึงควรดำเนินชีวิตตามแบบชาวสวรรค์ มีบุคลิกที่สำแดงออกแบบชาวสวรรค์ เพราะเราตั้งความเชื่อไว้ที่เบื้องบนคือพระเจ้าของเรา
3.ความเชื่อที่พระเจ้ายอมรับเรา (ข้อ16) เมื่อเราตั้งความเชื่ออยู่ที่เบื้องบน ความเชื่อแบบนี้จะนำไปสู่ความเชื่อแบบที่พระเจ้าทรงยอมรับเรา พระองค์จะทรงเรียกพระองค์เองว่า”พระเจ้าของเรา”
ขอให้เราวางความเชื่อที่แท้จริงไว้กับพระเจ้าเบื้องบน ให้ความเชื่อของเราปักแน่นอยู่ในพระวจนะของพระเจ้า และ ให้ความเชื่อของเราเป็นที่ยอมรับของพระเจ้า คือที่พระองค์ไม่ละอายที่จะบอกเราว่า พระองค์ทรงเป้นพระเจ้าของเรา และเราเป้นประชากรของพระองค์
ขอพระเจ้าอวยพรท่าน อาเมน
